Git artık ne olursun bakmadan gözyaşıma
Acı zehirler kattın baldan tatlı aşıma
Üzülmem gitsen artık çaresiz kalsam bile
Başını koparırım ejderha olsa çile

Önceleri sanmıştım seni bir peri kızı
Kör oldum göremedim ağzındaki sakızı
Yağmur olsa elemler, kurulsa darağacı
Tattıramaz ki bana senden büyük bir acı

Zümrüt sandım gözlerin meğer camdan misketmiş
Anladım ki taş kalbin beni çoktan terk etmiş
Yüreğim perperişan göğe çıkar ahlarım
Dertlerim arkadaşım, onlarla sabahlarım

Düğümlendi sözlerim çıkmıyor boğazımdan
O eski şen nağmeler dökülmüyor sazımdan
Tüm gayretim sen idin, sendin başımın tacı
Bir akrep gibi soktun kimler versin ilacı

İzlerdim yollarını, deryadan geçsen bile
Gizlerdim sırlarını çeksem de onca çile
Ben acılar çekerken sen kıs kıs gülüyordun
Anlamadın hâlimden takat koymadın yordun

Yer ile yeksan olmuş o pembe hayâllerim
Kurudum çiroz gibi nice olur hâllerim
Dert olup sürüklerken sen beni uçuruma
Hiç merhamet etmedin başını soktun kuma

Adnan ÜNAL “ö.ç.m”