Şiiri şiir yapan en güzel unsurlardan biri de nesirden ayrılan anlam çoğalmasıdır. Yani her okur kendi yaşantısıyla ilintiler yazılanı. Yani anlaşılanın yazanın asıl anlatmak istediğiyle uzak yakın bir alakası olmayabilir. Özellikle yukarıdaki şiirde olduğu gibi.

"
allah varken mutlu olduğumuz zamanlardı
sobanın yanında gaz lambasına bakıp uyurduk
dışarıda kar yağardı
allah vardı pantolonumuzun cebinde
yatağımızın altında yorganımızın içinde
bilhassa karanlık pencerede
"

Öyle güzel ki şiir. Mesela bendeki yankısı çok geniş çok derin çok hüzün. Dışarısı soğuk ama Allah'ın varlığı yani ona olan inancımız sıcacık ederdi bizi. Ve korkmazdık karanlık pencerelerden. Ki ben çocukluğumda aralanmış perdelerden karanlık pencerelere bakmaktan korkanlardandım. Ama annem besmele çekersen Allah korur derdi. Defalarca tekrar edip korkumu yenmeye çalışırdım. Ondandır çok dokunması şiirin bana. Ondandır derin bir hüzünle başbaşa bırakması.

Sahi Allah varken her şey ne kadar kolaydır. Helal kazancımızda tatlı aşımızda huzurlu bakışlarımızda O varsa her şey rayındadır. O yoksa kazancımız haram vicdanımız satılık merhametimiz kabuk bağlamıştır. Ki O varlık ve yokluktan münezzehtir. Yani insanın idrakıyla alakalı bir varlık sözkonusu olmadığından O'nun varlığının karşıtı yine insanın idrakındaki yokluk da değildir. Çünkü O ezeli ve ebedidir. Şiirdeki varlık kavramının şair tarafından nasıl kullanıldığından çok şiirin bütündeki anlattığı varlık ilgilendirmeli okuru. Ki beni ilgilendiren kısmı Allah'ın her adımda ayağımda her kelimede dilimde her işte alınterimde her sevinçte gülüşümde var olması gibidir. Yani varlığına iman bilinci. Ki ne güzeldir bunun idraki şiirde. O varlık zamanlarına yani idrakin olduğu anlara duyulan özlem. Daha ne denir bilmiyorum. Derin bir kederdir O'nun varlığı, dünyaya ve insana bakınca.

Ve Allah, isminin baş harfinin büyük ve küçük yazılmasıyla ilgilenmez. Ki yine bunlardan çok ötedir O. Mesela "O" derken büyük yazıyorum ancak bu da Türk Dil Bilgisi kuralına ters. Demek ki Allah kelamı gramerlerle ifadeden çok mânâyla anlam bulur. Kaldı ki her şiir kendi yazım kurallarını belirler. Bu nedenledir ki şiire artı katkı sağlamayan sığ yaklaşımların ne şiir kuramlarına ne de Allah'a bir faydası yoktur.


Ayrıca tüm bunlardan ötede varsayalım ki şiir bir inancı ifade ediyor. Ki inançsızlık da bir inanma biçimi olduğundan hakaret ve saygısızlık sözkonusu olmadıkça kimsenin kendini ifade etmesine bir diğer kişinin edebiyat dışı bir ifadeyle müdahele etmek gibi bir gülünçlüğü olmamalıdır.

Her inanış kendini ifade etme özgürlüğüne sahip olmalıdır. Ki bunda da bütün özgürlük sınırları kabul görür. Yani başkasının özgürlüğünün başladığı yerde biten bir özgürlük anlayışı.

Şiiri ve seçkiyi kutluyorum.