âşık olmak yaşamın tozpembe halidir küçüğüm
gözün görmez yüreğinin gafletine dalarsın
çocukluğunu yaşamamış sevdalar büyür içimizde
aşktan sevgiden yoksun
darağacına çekilir umutlarımız

eski siyah beyaz fotoğraflara benzer hayat
solmuş kırışık bir yanı yarım
içimizde aşkın iz düşümü kalır hançer yarası gibi
merhemi bulunmaz olmaz yaraların

yüzüne kapanan kapılardan,
eli boş dönen mazlum bir dilenci gibi
meczup gibi açık kalır ellerimiz
bir siluete sarılır kollar
berduş bir gönlün sofrasına meze olur hayallerimiz

lanetlenmiş gibidir sevdanın atılan temelleri
hiç gülemez âşık devam ettikçe bu seremoni
yeniden sevmek, yeniden doğmak kadar imkânsız
tam küllendi derken yükselir aşkın alevleri

unutmak istesen de unutamazsın
buruk bir sarhoşluktur ayılamazsın
yaşamın bedeli ölüm gibi,
ağır olur aşkın bedeli kaldıramazsın

‘’iki kadeh aşkla sızıp kalmışız
bir ömür sevmeye değer mi bilmem’’


Mustafa bertan