Bazen öyle bir giriyorsun ki rüyalarıma
Hiç uyanamayacağım sanıyorum
Uyanmakta istemiyorum zaten
Bazen öyle bir çıkıyorsun ki karşıma
Kokunla komaya giriyorum sanki
Kalbimi sızlatıyor benim olmayışın
İçim içimi yiyor, çıldırıyorum
Kalbime, gözlerime söz geçiremiyorum
Kalbimde tarifi imkansız bir acı
Sana bakarken
Yüzümde umut dolu bir tebessüm
Dokunamıyorum sana
Sadece uzaktan seyrediyorum

Seni düşünüyorum
Aklımın labirentlerin de sadece sen varsın
Çıkamıyorsun tabi
Çıkarmıyorum, çıkaramıyorum
Çıkmanı istemiyorum !

Keşke diyorum
Keşke bende senin
Kalbinin labirentlerine girsem ve çıkamasam
Kaybolsam orda
Son nefesimi orda versem
Ve oraya gömülsem

Karşılaşıyoruz aynı ortamda
Bana bakmıyorsun bile
Bakmayışların ruh’umda derin yaralar açıyor
Ve sadece bir şey istiyorum o an
Belli etmeden gözlerine baktığımda
Belli etmeden gözlerime baktığını görebilmek…

Hidayet YILMAZ...