aşılamaz duvarlar örmektesin
günbegün aramıza
ya geldiğimde yoksun
ya da sırtın dönük
özlemlerimin dayanılmaz sancılarına

saçının bir teline hasret
bakışlarındaki şefkate muhtaç
aşkının sonsuz yangınlarına mahkum
devinip duruyorum
senden uzaklarda hesapsızca
tükeniyor, tükeniyor, tükeniyorum

biliyorum, nedensiz değil kaçışların
çaresizliğim yıldırdı düşüncelerini
yalnız kendimi değil
seni de tükettim sonunda
dibine ışık vermeyen bir mum misali

bazen lanet okuyorum her şeye
dünyaya, hayata, kadere
ne varsa yakıp yıkmak
kırıp dökmek istiyorum çılgınca
ve önlenemez bir yoksunluk duygusuyla
kendimde yok olup gideceğim sonunda

belki de hiç geri gelmeyeceksin
ve benim seni sevdiğim gibi
artık sevmeyeceksin de beni
unutacaksın yaşadıklarımızın tümünü
hatta, kim bilebilir ki,
bir küçük nokta olarak
eskiyen anılarında kalabileceğimi

bütün bu duygularımın yanında
ben seni anacağım her nefeste
seni sayıklayacağım uykularımda
rüyalarımda olacaksın sevdiğim
gece ve gündüzlerin tümünde

haydi, kaçır gözlerini gözlerimden
söndür son ışıkları da
ne güneş doğsun ufukta yeniden
ne de ay gülümsesin
kara gecelere açılan
penceremde bir daha

hatta çek ellerini ellerimden
bir pranga da sen vur kollarıma
ve tutunacak dalım da kalmasın
şu yalancı dünyada

sana geliyorum diye
her defasında yaşadığım heyecan
varsın, ayrılığın hüznünden
daha da derin yaralasın ruhumu
hiç sakınma sevdiğim
böylece bulacaksan
aradığın mutluluğu

mutlu ve sağlıklı olmanı
ve hep öyle kalmanı diliyorum
eğer bir kıymeti varsa tek aşkım
nerede olursan ol bil ki;
ilk sözüm, son sözümdür
seni seviyorum
seni seviyorum

24.11.2004