4
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
1312
Okunma
Yaşı ne olursa olsun ruhundaki çocuğu hep yaşatanlara ithaf olunur!!!!!!!!!!
Çocukluğumda ne güzeldi bayramlar.
tebrik kartı atardık günler öncesinden
yazardık itina ile seçilmiş kelimelerle donatılmış cümleleri kartlara
adresleri kontrol ederdik.
sonra postacı Mustafa amcanın yanında
Pullarını yapıştırıp
mutlu bir halde hayatımıza devam ederdik
çocuk yüreğimizle .
bayram yaklaştıkça heyecanımız da artardı.
Bayramlık almaya çıkardık bayramdan önceki ilk cumartesi
o yıllarda Bozyazı’da kalıyorduk
memur bir babanın beş çocuğundan biriydim ben.
iki odalıydı evimiz.
Bozyazı’daki pazar dar gelirdi de.
onun için cumartesiyi beklerdik
daha güzel bayramlık kıyafet almak için.
Anamur’daki cumartesi pazarına giderdik ailecek.
ayakkabı alamazdı her bayram babam.
benim gönlümden hep krampon geçerdi de alınmazdı genelde
alışveriş bitip dönünce eve.
yorgunluktan bitkin düşüp uyumadan önce
Elbiseleri yatağımızın baş ucuna koyardık itina ile.
Sabahın olmasını bir an önce isterdik sanırdık ki şekerler bitecek geç kalırsak!
sabahın ilk dakikalarında sevinçle uyanır.kahvaltıyı bile düşünmeden.
Elimizde poşetler,
Üzerimizde bayramlıklar
o kapı senin bu kapı benim dolaşıp renk renk,cafcaflı ambalajlı şekerleri toplardık.
Bir kuytuda durup arada bir poşetlere bakarak
"kim daha çok toplamış"
derdik.
bizde olmayan şekerleri arkadaşlarımızla değiştirirdik .
şimdi;
ne tebrik kartı yollayan var!
ne şeker toplayan.!
düşünüyorum da;
Kim daha çok çocukluğunu yaşadı.
Günümüzdeki internet çocukları mı
yoksa pazardan bayramlık seçen,şeker toplayan
biz mi?
cY.
25 Ekim 2012
Yayladere
5.0
100% (2)