Küçük iki odalı bir evde büyüdüm.
Babam memurdu.
Odacıda derlerdi müstahdemde.
Herkesin birbirini tanıdığı,
Çocukluğum şirin bir sahil kasabasında geçti.
Televizyonumuz siyah-beyaz Sharp markaydı.
Bonanza,
Beyaz gölge,
Vikingler,
En sevdiğim dizilerdi.
Yanılmıyorsam haftada bir gün Türk filmi oynardı.
Ayhan Işıkla, Belgin Doruk’u
Yakıştırırdım çocuk zekamla birbirlerine.
Kara Murat ya da
Malkoçoğlu olmak isterdim.
Atım olsun, kılıcım olsun.
Zaman zaman,
Köroğlu da olurdum.
Bolu Beyi, genelde sevdiğim kızın abileri olurdu.
Kıbrıs dağları, çıplak gözlerle görünürdü.
Hep Kıbrıs’a yürüyerek gitmeyi hayal ederdim.
Şimdi düşünüyorumda, bu hayal gerçeğe ne kadar da yakın!
Kot pantolon giymek, büyük bir hevesti.
O zaman,
Sanırım özeniyorduk.
Ama lisede bir müdürümüz vardı.
Dışarıda, sokakta bile görse kot pantolona kızardı.
Futbol oynamak, bir tutkuydu.
O yaşta ki her çocuk gibi.
Kumda koşar, antrenman yapardık
İlk maça çıktığım günü, daha dün gibi hatırlarım.
Yaşım onüçtü bende,
Onüç numaralı formayı giymek için epey çabalamıştım.
Heyecandan ters bile giymiştim de hocam düzelttirmişti.
Babam istemezdi top peşinde koşmamı!
’Ayakkabı mı dayanırmış buna!’ derdi.
Eskiden ortaokul vardı.
Ben orta ikide sınıfta kalmıştım.
Kader, sanki babamı haklı çıkartmak istermiş gibiydi.
Ayağım kırılmıştı.
Ayak kırığı çabuk iyileşir de.
Hayatta gönül kırıklıkları yıllarca geçmiyor.
Yazmayıda çok severdim.
Okuyan olsa da olmasa da yazmak güzel gelirdi bana.
Annem hep iyiyi güzeli öğütlerdi.
Yazları çalışırdım restaurantlarda, kahvelerde.
"Eylül’de gel" ve "Liselim" şarkılarını, dinler hayal kurardım.
Hayal işte...
Hepsi geçmişte kaldı.
Ama o günler güzeldi.
Özeldi herşey.
Kolanın tadı,
leblebinin kola ile dansı herşey anında güzeldi.
Büyüdük gönül kırıklıkları içinde geçti yıllar.
Acılar törpüledi yüreğimi.
Dert, sorun, tasa, elem ve keder.
Gönümüzde bunların biriktiği bünyelere melankoli diyorlar.
Melankolide olsa nefes aldığın güne kadar yaşarsın Dünya’da.
Yaşamak herşeye rağmen güzel.
Anılarla kısa bir yolculuk yapmak, geçmişe özlem duymak,
Yaşamın bir parçası!

Cemal Yıldız