Düğümleniyor her hücrem,
Bilmediğim koca bir boşluk başucumda,
Hiç görmediğim umutsuz bir karanlık,
Sonu olmayan kâbuslar.
-Sebep-

Dudaklarım hissiyatını kaybederken,
Gözlerimin renksizliği beliriyor,
Şeffaflığıma yüz sürüyor satırlar,
Kocaman hiçlik tadı kalıyor dimağımda.
-Sonum-

İp dolandı kaleme,
Sonrası dipsiz bir kuyu,
Bırakma ellerimi,
Kim bilir saçlarım umudun da olabilir.
-Ben ol-

Düşme kirpiklerimden,
Uyu hatta,
Gözlerim düşünün yörüngesi olsun,
Kapılarını sadece bana arala.
-Geliyorum-

Şimdi uzaktan el sallıyorum sana,
Sen de gülümse uyuduğun yerde,
Dört bir yanın zifiri olsa da gülümse!
-Korkma-

Üzülme sakın,
Elerin hiç kopmayacak ellerimden,
Sözümde duruyorum,
Ve geliyorum cennetine,
Hadi arala kapılarını.
-Bekle-

Ne de olsa
Sen yokken,kamçılar cennetin bahçeleri beni.




Melike TAŞ