Cana can katardım sanat yolunda
Şiirden türküden sazdan usandım
Hece konmaz kelimenin dalına
Kalemin çektiği nazdan usandım

Bazan ferhat oldum bazande şirin
Bazan sıcak estim bazande serin
Bulduğum kelime manadan narin
Dolaştığım dağdan düzden usandım

Herdem yüreğimi düşürdüm dara
Ben kendi kendimi saldım efkara
Halden anlamayan vefasız yare
Dilime saldığım sözden usandım

Karlar erimiyor umut dağımda
Çile demet demet dert otağımda
Çiçekler açmıyor gönül bağımda
İlk bahar son bahar yazdan usandım

Birde gece el ayak çekilince
Garip boynum kadere bükülünce
Billur bakışlardan yaş dükülünce
Uyku uyumayan gözden usandım

Sevdalıydım bir soysuzun birine
Yüreğimde yaram indi derine
Hergün avuç avuç merhem yerine
Yarama bastığım tuzdan usandım

Süleyman herkese verseydi değer
Değere değmeze başını eğer
Şairlik ataştan gömlekmiş meğer
Gördüğüm astardan yüzden usandım