EL VERME

günü geçmiş bir hüzün yüzünde
mecalsiz, alaturka bir aşk yazgısı
ve tarifi yazılmamış eski aşk kırıkları ile
yüzünü vurma sesime ve senime

zamansız...alıp başını git ne olur
annem kadar çok, babam kadar az
tarihi eski bir aşk, alafranga bir enkaz
çocuğum ve sesim susmuş kendi aksinde
sesini vurma sesime, el verme

Sesin kan kadar sıcak, soğuyarak
Sırtına çöl mevsimini de alarak gidiyorsun
Dudakları sarkmış, lal sokağın
Karanlık yüzüne doğru
Yüzsüzlüğünü de alarak

Gözlerin cam kadar soğuk ve saydam
Gözlerimi çalan uykumu da al
Yazlar, kışlar, kendini boğan bozgunlar
Yutkunarak kusuyorum
Kusurlu yazgıma el verme

Ayakların bir avuç kırmızı
Ateş gibi basıyorsun
Üç çift, otuzaltı kez
Eşiği eğilmiş kapının
Anahtarsız yüzüne

Yüzsüzlüğünle eğilerek
Okyanus gözlerime
El verme... İ.K.