15
Yorum
13
Beğeni
4,9
Puan
1154
Okunma
İlmin flaması düştü forsu da söndü,
Bana dair ne varsa şimdiye kadar öldü…
Keskin kılıçların, baltaların ağzı döndü,
Beynimi, ruhu bir nazarla ikiye böldü…
Pusu kuran suçlu duygusu yok nefesimde
Şu kadarcık sevseydin der hayat kürsüsünde
Neden niçin soruları cevapsız kalırken
Akar boşluğum sınıfta kalan beyin hücresinde
Koca bir âlem oturmuş küçücük mihrapta,
İşte bu görüntü yazılmamış hiç kitapta.
Yaşayan ölü uzanmış yatıyor merkatta,
Köhne ruhuma atılmış bir kement son nokta.
(merkat ölen evliyanın kabri)
5.0
94% (16)
4.0
6% (1)
Cevap Yaz