Gelmeyeceğini bildiğim halde bekledim,
Gözlerinin sonsuzluğuna ruhumu saldım.
Step yalnızlığıma sensizliği ekledim,
Devrildi kentler, hücrelerde nefessiz kaldım.
Yıldızsız gecelerde gözyaşlarımı sildim,
Ne vazgeçebildim senden, ne kavuşabildim.

Siyah-beyaz resmini yıllar yılı sakladım,
Süreyya bakışlarında anılara daldım.
Geride ne kaldı diye maziyi yokladım,
Parıldayan gözbebeklerinden ışık aldım.
Yokluğuna mahkûm ettikçe, peşinden geldim,
Ne vazgeçebildim senden, ne kavuşabildim.

Mutluluğu bıraktım, omzuma dert yükledim;
Hasretin çile odasında sarardım, soldum.
Düşürmedim dilimden, adını sayıkladım;
Kâbuslara alışık uykularımı böldüm.
İçim kan ağlıyorken belli etmedim, güldüm;
Ne vazgeçebildim senden, ne kavuşabildim.

Seyyah oldum yollarda, hanlarda konakladım,
Sen yağmur tanesi, ben seraba hasret çöldüm.
Bir türlü yağmadın, kaktüsten su arakladım;
Diriltecek sevgin olmasa, bil ki ben öldüm.
Oysa hep seni beslemeye hazır sebildim,
Ne vazgeçebildim senden, ne kavuşabildim.


23.10.2012

Muhittin Alaca