Göremezsin beni çıplak gözle
Meltemce eserim pembe düşlerimden seher vakti
Ürperirsin,
Alır giderim kokunu ülkeme
Çekiştirirken yıldızlarından gökyüzünü
Buruşturup üstüne...

Sağanaklarla ıslatırım saçlarını
Süzülüp teninden,
Serilmek için ayaklarına...
Eserim boran gibi
Bembeyaz bulutları sıkıştırıp ufka,
Zorla elinden alırım yağmurları.
Çözer giderim tuzunu, kendime...

Bilemezsin beni çıplak sözle
Ne yoğun,
Ay ışığı gölgene saklanmış tutulmalarım
Yüzümü aydınlatmadan bakışların.
İradesini kaybetmiş,
Ben sandığım bende
Bilemezsin,
Kendim, ne eserim...?

Tütemezsin gönlüm, ıslak közle
Her gece harlandırır yanmalarımı
Buğulu düşünmelerim
Sabahlara kadar boğuk nefes taşıyan körüğe...
Göz aldanması değil bu siluet
Çalakalem ömrümün
Ardına saklanmış illet
Bu, yakamı bırakmayan tutku
Bu, kendini bırakmak tutukken nutku
Koca bir ömrü savururca çiselemek kendine
Bu,
Düşümde çoğalan emeğim
Bu, en gözde eserim...


erol başçı