Son ayrılığın ertesi bütün suçlular gitti.
Hiç bir sahtekar yarınlar kalmadı bu şehirde.
Ne hayal satan adamlar,
Ne de öznesini kaybetmiş aşklar.

Senden sonra bilinen bütün gerçekleri götürdüler.
Toz pembe görünen bu yalan şehirden.
Son ayrılığın yer yüzünün bütün renklerini sildi gözlerimden.
Ne mavisi kaldı denizin, ne de ağaçların yeşili.

Son ayrılığın ölümlerin sela’sı oldu.
Ölümün çekici hiç bir yanı kalmadı.
Ben ellerinde ölmeyi dilemiştim bu şehirde,
Sen gözlerimden uzakta yaşamayı.

Güneşin doğuşuyla dönüşünü beklemek,
Belki de bu ülke için son bir umuttu.
İnsanlar acılarını göz yaşlarıyla yıkıyor artık,
Ve zamana asıp son ayrılığın yasını tutuyor.

Son ayrılığın güncesini tutuyorum şimdi.
Biliyorum hiç bir şey gidişini ertelemeyecek.
Ve hiç bir şey bu kör ve sağır şehre,
Gidişini anlatmaya yetmeyecek.