1
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1233
Okunma
Eski şiirlerden artakalan tek şiir...
Uçuşur coşkumun sayfa sayfa matemi kayıp korkulukları
Sesi bildik yüzü bildik insanların ceste ceste topladıkları
Ve görünür yüzsüz yüzleri oyuncularının
Oyunlarından bıktım Tanrım
Yalanım!
Kendini kendine gömen çöl seyyahları
Düşçüler oyuncak satıcıları
Sonrasız acı öncesiz boşluk
Zaman aşımı bütün olma çabaları
Gitsem mazi gelsem yenilgi
-Kaypakfigürfigan-
Misafir tedirginliği hangi rengi öper ki?
("Ey uğultular ve görüntüler" yaratan! Gri dizeler üstü çöktüm Titriyor her yan)
De ki; uçurumun dibi yakın, kanatlarının seyriyle
De ki; korkusuzsun işte, sahip değilsin diye bir şeye
De ki; ölüm bu, ölüm. İşte!
Ayna kâğıda düştü sözcükler buğuya
İnsanlaştı eşya eşyalaştı insan
Uyuyacak yer göster Tanrı yorgun bıraktıklarına
Ve söyle Kim söndürdü ışıkları?
Sen mi? Gece mi?
Hikâye bitti!
Hikâye bitti!
Şimdi şiir zamansız bir ömrün sefaleti