İnanamıyorum böylesine acımasız gidişlere Seni tanımamış olsaydım Aşkı yanlış tanımış olmayacaktım… Aşkın tanımına dair ellerimde tuttuğum arkana bakmadan gidişinden başka bir şey değil… Gitme diyemedim küsüp de gitmelere Diyebilseydim, engelleyebilseydim keşke... Daha ilk günden başlıyor özlem Yolculuklar bana doğru, daima Dönmelere dair umutlar tükenmemişçesine Sen hergün ölüyorsun benim için geri dönmemecesine; Ben her dönen yolcunun gölgesinde ölüp ölüp diriliyorum...
Soğuk bir boşlukla yerçekimsiz dolanmaktayken Gözlerim denk gelir de gözlerine Kırık bir camın yansımasında Göz kapaklarımda birikirse ayrılık hüzünleri, Ağlarsam göz yaşlarıma yenilmeden; Sana değil… kendime... Bir hayli kırgınım; Neden bilmiyorum! Belki bilemediğim için mutlu olmayı Belki sana bağlanıp kalmaktan dolayı Belki de dilimden düşmeyen keşkelere Sadece kırgınım Hepsi bu…
Aksak topal bir sefilim sonsuzluğa adanmış iz sürümünde Yüreğim volkan lavı gibi fokurdarken Buz tutkunu beynim, hayalini kuramıyor yarınların. Ayaklarım üşüyor Aşkı adım adım öğreniyorum Kendi ayak izlerimden korkuyorum Beynimi kemiriyor fareler Renklerin hayat, siyahbeyazınsa ölümmüş senin, biraz geç öğreniyorum… Geç de olsa inanmak gerek gelmeyeceğine...
Hal hatır sormayın işte, Beni acımasız zebaniler eline bir başıma bıraktı ve gitti, bir daha asla dönmeyecek
İnanmak gerek dönüşü olmayan gidişlere ve yaşamak için sapasağlam geçmek gerek karşıdan karşıya Freni boşalmış bir kamyonun altında kalmamak gerek
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
KIRGINIM şiirine yorum yap
Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
KIRGINIM şiirine yorum yapabilmek için üye olmalısınız.
kırgınlıkları ve hayata tutunma azmi üzerine sohbet ettiğim bir manevi kızım ile sohbetimizden hemen sonra biraz da hızlı bir şekilde yazdığım bir şiir oldu. Ona atfen...
Duyguların dile getiriliş biçimi güzel ve anlatım akıcı... Daha güzellerinde buluşmak umuduyla, yüreginize saglık Kemal abi,savaşa hayır,kutlarım... Başarılar diliyorum, selam ve saygılarımla
Aksak topal bir sefilim sonsuzluğa adanmış iz sürümünde Yüreğim volkan lavı gibi fokurdarken Buz tutkunu içim, hayalini kuramıyor yarınların Ayaklarım üşüyor Aşkı adım adım öğreniyorum Kendi ayak izlerimden korkuyorum Beynimi kemiriyor fareler Renklerin hayat, siyah beyazınsa ölüm senin… Sen hergün ölmüyorsun benim gibi Ben ölüp ölüp diriliyorum Artık inanmak gerek gelmeyeceğine...
Hal hatır sormayın işte, Beni acımasız zebaniler eline bir başıma bıraktı ve gitti, bir daha asla dönmeyecek
İnanmak gerek dönüşü olmayan gidişlere ve Yaşamak için sapasağlam geçmek gerek karşıdan karşıya Freni boşalmış bir kamyonun altında kalmamak gerek
Güzel dizeler okudum sayfanda, kalemini yüreğini selamlıyorum... Kalemine yüreğine sağlık Haz aldım okurken üstad Saygılar selamlar
gidenin arkasından kalanın duyguları ne güzel anlatılmış üstad.. kırgın insan ama ençokta kendine inandığı güvendiği için.. eyvallah usta... bu ara çok yoğunum işlerden dolayı çok giremiyorum öyküyü okudum ama yorum bile yazamadım.. hatta kendime yazılanlara teşekkür bile edememişim bir önceki şiirimde ki çok dikkat etmeme rağmen.. saygım her daim...yürekten kutlayarak kalemi..
Gidenin arkasından hissedilen Hani bir arkadaşım belki gelirim der ve sen ha geldi ha gelecek diye sürekli yola bakarsın pencerende ve sanki kapının zili çalmış gibi gelir sana dinlersin kapıyı hatta bazen kapıyı açarsın ama kimse yoktur. Sevdiğin ardından da böylebeklenir o dönmeyeceğini gelmeyeceğinği söylesede terk ettiğine inansada aklın ama gönlün hep sanki gelecekmiş gibi yollarda olur gözlerin Çok beğendim ben zaten sizi okumayı seviyorum ama ben bu günlerde hayırsızım biraz gönlüm bir tuhaf hiç birşey gönlümü çekmiyor havalardan hep sonbarın suçu bunlar saygılar
umutlar tükenir bazen ve keşkeler başlar bizimle didişmeye. Yine de kendimizle kırgınlığı bırakarak, geçmişi törpülemeli, önümüzde yeni bir gün bizi selâmlamaktadır..
Değerli kardeşim dünyada iki sevginin bitişi kadar bir zorluk yoktur Çok güzel günümüzn şiiri olmuş gençlerin ayrılığı yıkım olgunların ayrılığı ölümdür Kolay hayatı bırakıp çok daha zor olanı seçiyorlar insan oğlunun yaşantısı doğaya benzer Ayazıda olur yazıda çok beklenti beklersek asla o mutluluk gelmez bilmiyorum yaşamak deyil bence akıllı olmak Daim ol kutlarım galemini
Dönmelere dair umutlar tükenmemişçesine Soğuk bir boşlukla yerçekimsiz Gözlerim denk gelir de gözlerine Kırık bir camın yansımasında Göz kapaklarımda birikir ayrılık hüzünleri, Ağlarsam göz yaşlarıma yenilmeden; Sana değil… Bir hayli kırgınım kendime Neden bilmiyorum Belki bilemediğim için mutlu olmayı Belki sana bağlanıp kalmaktan dolayı Belki de dilimden düşmeyen keşkelere Sadece kırgınım Hepsi bu…
İçimimi okudun be amcacım ben ne yazmak istediysem onları yazmışsın o güzel yüreğine sağlık senin
ay ya canım amcam vallahi duygulandırdın beni çok çok teşekkür ederim empati yapmışsınız benimle çok mutlu oldum inanın daha önce kimse benim için şiir yazmamıştı :) yüreğinize sağlık cidden içimi okumuşsunuz harikasınız
yemin ediyorum... vallahi de billahi de bu şiirin ilham kaynağı sensin... sohbet ettikten sonra hani ne derler, unuttum o sözcüğü yav... her neyse anlamı "karşındakinin duygularıyla düşünebilme" işte ben de senin duygularını, yaşadığın dünyanı ve en önemlisi kırgınlığını hissederek başladım yazmaya... sana hediyemdir bu şiir... ve gene de kırgın olmayacağpın tek insan kendin ol yeter...selamlar