Ah-yar,zalım-yar
Sen deyil kendim var sitemlerimde,
Ben bana diyorumki gözlerini açtığında,
Şaşı bir hayatı büyüterek kucağında,
Yarım bir gönülle yenmek sana mı kaldı!
Bak yırtıldı dizlerim senin hüzünlerinde.
Yoksulluğumu ne diye taşısın mutluluklar,
Ellerine el mi deydi yoksa?
Yoksa gözlerini çevirmedinmi?
Beni yakdığın gibi herkesi yaktınmı?
Bendeki kadar yüreğin kaldımı?

Deymedi gözlerime Sonbaharın yağmurundan başka,
Gönül bu,yokuşu belli değilki,
Düzlüğünde gideydim aşka,
Herkes öğrendide bir ben gülmeyi öğrenemedimki,
Kahkahalar içinde büyümeyi,
Saçlarımı geceleri günahsızlıkta dikmeyi,
Bir ben beceremedim.
Bu dik başım sovuk duvara yaslanmasaydı!
Böyle yere deyermiydi!
Kalkmıyor şimdi başım yerlerde!
Babamın duası üzerine örüldü sus’larım.
Bu şarkıyı en iyi ben tanırım,
Beni de,aşk tanır!
Omzundan çürütmüşsün haykırışlarını,
Hani deli kız! Hani o serseri gençlik?
Hani aldırmaz,
Hani usanmaz,
Hani hiç sevemez dediğimiz nerede!
Kaldırımlarda gölgemin cesedi bulunmasaydı.
Tükürdüğüm şiirler kan kokarmıydı!
Ardımdan el sallayıp da gitseydin olmaz mıydı?

Peçenin ardında dudakları mühürlü,
Dişlerinin izleri ellerimde,
Parça parça kopardın acısı çiyerimde,
Neden diye sormadımki,
Aşka kaptırdım sol yanımı diyipde,
Uyusaydın dizlerimde.
Şimdi Pişmanlığın kuyruğundan tutma!
Kendine her çekişinde,
Darağacından indiriyorsun beni.
Gökleri avuçlayamadığımı,
Toprağa neden aşk kustuğumu anlasaydın,
Şimdi böyle mi olurdu!
Dans etmeliydi bütün güzellikler!
Sen hangi tohumdan düştünki,
Yüreyime dokununca boynunu büktü çiçekler!
Bütün vahaları kurumuş çöl toprağıyım şimdi...
Ah-Yar,Zalım-yar...

Ekrem ÇETİNKAYA
VaTaN25 17.10.2012