Ay; ansızın gülümsedi geceme,
Kırılmışken, sabır dilerken…
Ay; ansızın gösterdi hilalliğini,
İnceden inceye tuttu elimden.
Ay; ansızın geldi yüreğime,
Durmuşken zaman…
Gitmeler “düş”müşken içime…
Ay; sitemle durdu gözümde,
Ağladım, affetti…
“Olur…” dedi.
Sustum…
Gece, salındı içimde;
Ay, aldırmadan ilerlerken.
Altınlaşmaya başlamışken,
Gümüşlerim dökülüyor bir bir…
Islanıyor kâğıdım,
Kırmızıya dönüyor birden.
Yutkunamamışken daha;
Bir ses, acıtan...
Gümüşlerim dökülüyor bir bir,
Al al yanakları…
Bir ses, ama bir ses…
İnmiş gece yarıma Zebanice,
Korkuyorum, git!
Bıçak,
Neştercesinesin.

Ses;
Lal olmaz mı senin hecelerin,
Kızarmaz mı harflerin?
Ayalarım ıslanmakta,
“Anne” nerdesin?
Üşümekteyim.
Kucağın nerde?
Anlattığın masallardaki “Andık!!!”
Gözbebeklerim büyüyor,
Titriyor perdeler,
Titriyor kâğıdım,
Susadım, yutkunuyorum;
Anne …
Bir ses, ürküyorum.
Şimdi, geliyor inci taneleri...
Nasılda utanmaz harfler,
Ne bela hecelersiniz.
Git ses git,
Alışamıyorum…
19.29 28.12.11 Çarşamba (yırtılan gazete ve kırılmış bir benken…) Hakkari ….