yirmi ocak
bindokuzyüzonbeş
akşamüstü astuci köyü
zeliha anne tandırın başında
nur yüzlü elif kucağında
henüz bir yaşında
gülücükler saçıyor etrafa

buram buram
yayılmış tüm odaya
sıcacık ekmek kokusu
karşıda kocası Kemo
mutlulukla ailesini
seyrediyor
bir yandan da
tellendiriyor
sarma cigarasını

birden büyük gürültü
tahta kapı
yerle bir
evin dört bir yanı
ermeni vahşisi

aldılar kucağından yavrusunu
zeliha annenin
attılar
kızgın tandıra
sonra çıkardılar
yanmış cesedini yavrunun
ağzına dayadılar annenin
al yavrunu ye diye
direndi zeliha
tükürdü suratına
ermeni vahşinin

deliye döndü ermeni
soktu bacağını tandıra
zeliha annenin
yaktılar etini ağır ağır

kollarında kömür olmuş yavrusunu
sımsıkı sardı göğsüne annesi
bıraktı tandıra kendini
elletmedi vahşiye bedenini

tezek yığınları
duman tütüyor
içinde körpe vücutlar
elele, koyun koyuna çocuklar

çocuklar yanıyor
çayırlar, buğdaylar yanıyor
tavuklar, koyunlar yanıyor
astuci yanıyor

atlarının terkisinde
genç kızlar,gelinler
gülüyor vahşiler
tata, tata ,tata
kurşunlar sıkıyorlar
astuci göklerine
zaferlerini kutluyorlar

(Not: Astuci Van-Özalp’e bağlı bir köy.Yeni adı Tepedam)