Sen doðduðundan beri bebeðim
Sevincin sevincim
Üzüntün üzüntüm oldu
Atamadýðýn her adým
Yüreðimi dondurdu
Konuþmak isteyip de konuþamadýðýnda
Ve anlatmak için derdini her aðladýðýnda
Gözünden akan yaþ
Ýçime akan zehir oldu
Ýçtiðin su, yediðin yemek benim karnýmý doyurdu
Bazen sen oldum
Hiç konuþmadým bir gün boyunca
Senin hissettiklerini hissedeyim
Senin gözünle bakayým hayata diye
Bazen unuttum kendimi
Senin nefes alýþýn benim yaþama sebebim oldu
Hiç korkmazdým ölümden senden önce
Þimdi ölüm benim en büyük korkum oldu
Seni kaybetmek düþüncesi her aklýma geldiðinde
Ýçimde yanan kor alev aldý
Gözlerimi doldurdu
Bütün bu zor duygulara ve her þeye raðmen meleðim
Beni ayakta tuttu sana olan sonsuz sevgim
O kadar büyük oldu ki hayatýmdaki yerin
Gözlerim gözlerin gibi bakmayý
Yüreðim yüreðinle çarpmayý
Koþamasam da bu hayat yolunda ayakta durmayý
Ve meydan okuyarak her þeye
Hayatta sýký sýký sarýlmayý senden öðrendim
Sen doðduðundan beri bebeðim…