3
Yorum
5
Beğeni
5,0
Puan
2059
Okunma

Kanıyorum…
Sol yanımdan hicrana aksediyor, kan yüklü bulutlar.
İçime verdiği uğultuyu ört bas etmeye çalışıyorum,
Susmuyor;
yokluğunun çığlıkları ve bir kez daha hasretinin kurşunuyla vuruluyorum. Toprağın kollarına bedenimi düşürüyorum
ve
sualime cevap arıyorum…
Şafak kaç yüreğim?
kimi bekliyorsun böyle?
gece/gündüze nöbet almakta zamanda
yürek kaç gün dayanır sensizliğin sessizliğinde?
aşk; yine antik saatinin tik tak’ında.
deniz bile küsmüşken dalgasına
sabr-i Yakup olan beden devamsızlıktan çakacak nefesimden..
gordion
10/10/2012
5.0
100% (7)