Çocukluğumun Köyü

Doğduğum ev
Koşuşturduğum yollar
Dolaştığım yerler
Suyunu içtiğim çeşme
Dut bahçeleri
Tadına doyulmaz karadutlar
Benim o düzel köyüm
Şimdi nasıldır kim bilir.
Değişmiş mi bilmiyorum
Değiştirmişler mi.
O dut bahçeleri
Duruyor mu hala.
Çeşmedeki o ceviz ağacı
O görkemli görünümü ile
Yoksa kestiler mi
Bilmiyorum.
Kimseye de sormak istemiyorum.
Su yoluna diktiğim
O kavak ağaçları
Büyüdüler mi acaba
Yoksa kurudular mı
Bilmiyorum.
Gitmeye de korkuyorum.
Gitmeyeceğim
Hep hayalimdeki gibi kalsın
İsterim.
Çocukluğum gibi.
Soğuk sularıyla
Temiz havasıyla
Kurduyla kuşuyla
Vahşi görünümüyle.
Meşe ağaçlarından oluşan
Koyu gölgeli bir orman
Evlerin üst yamaçlarında
Eski kültürlerin varlığını andıran
Oyulmuş kaya parçaları
Yüksek duvarlar oluşturan
Dimdik
Bir kanyonu andıran
Bir iki nokta dışında
Geçit vermeyen
Adına taht dediğimiz
Alabildiğine geniş
Köyümüzün üst sınırını
Baştan başa çizen
Bir geniş alan
Geniş bir bölgeydi.
Çok iyi hatırlıyorum
Orada yalnız başına dolaşmak
Tek başına gezmek
Ürkütücüydü.
Düz duvarı andıran
Yirmi otuz metre yükseklikte
Yan yana bitişik sıralanmış
Kayaların üstü düz bir araziydi
Çıplaktı
Bodur ağaçlar vardı
Köyün ekilebilir tarlaları
O kanyonun üstündeydi.
İncir ağaçları vardı
Kayaların çatlaklarında
Kalın gövdeleriyle
Vahşi bir görünüm verirdi.
Vahşi kuşlar yarasalar beslenirdi koynunda
O meşe ormanının içinde
Yabani armut ağaçları vardı
Şekok derdik
Meyvesi mayhoş olurdu.
Alıç ağaçları vardı
O koyu gölgeli meşe ormanının
Yabani meyveleriydi.
Bal arıları vardı
Kanyonun ulaşılmaz
Yüksek yerlerinde
Bal yaparlardı.
Sadece bakakalırdık
Kayalardan aşağı sızıp akan bala.
İşte benim köyüm
Çocukluğumda aynen böyleydi.
Patika yolları vardı
Bağ bahçeye
Yazı yabana
Komşu köylere bağlanan.
Hep böyle kalsın diyorum
O haliyle bileyim diye gitmiyorum
Çocukluğumun köyüne.
Tıpkı çocukluğum gibi
Birdaha yaşanmayan
Eski anılar gibi
Öylece kalsın anılarımda
Hep öyle hayal edeyim diyorum.

Fikri Küçükukur