Neden keşkelerle başlayıp
Keşkelerle bitti bizim hikayemiz?
Neden hep yarım kaldık?
Neden mutlu olamadık?
Neden başaramadık sevmeyi de sevilmeyi de?
Neden sevdiğim, bizim hikayemiz keşkelere kaldı?
Zor muydu bir bütün olmak?
Oysa bir birimize o kadar benziyorken,
Bir birimizi tarifsiz seviyorken
Neden keşkelere bıraktık kendimizi?
Biz ayrıldıktan sonra keşkeler neye yarar ki…
Aslında giden ardına dönmüyorsa ,
Kalan da ardından gitmiyorsa,
Ya da gitme kal diyemiyorsa
Gitmek zorunlu olmuştur sevdiğim
Keşkelerle hayat geçmiyor sevdiğim
İstediğin kadar ölesiye sev,
İstediğin kadar en çok seni seviyorum de
Ya da istediğin kadar en çok sana bağlandım de
Eğer susuyorsan gitmek kaçınılmazdır sevdiğim
Ben sevmedim mi sanıyorsun ?
Ben bağlanmadım mı sanıyorsun?
Ben unutur muyum sanıyorsun?
Ama elden ne gelir ki, bana yakınken uzak duruyorsan
Ben giderken sen susuyorsan
“Biz”e sahip çıkmıyorsan
Gitmek zorunlu sevdiğim
Keşeklerle yaşanmıyor ey sevgili …
Giden ben kalan sen mi ?
Yoksa kalan ben giden sen mi?
Söyle sevgili hangimiziz giden?
Sana göre terk eden benim
Oysa beni sensizliğe sen göndermiyor musun?
Ne kadar kendini suçlasan da
Keşke demek için çok geç biliyorsun sevdiğim
Dönülmez bir yola girdim sonsuzluk demiştin sen adına
Evet sonsuzluğa karışıyorum sevdiğim
Beni unutma demiştin ya
Seni değil de kendimi unuttum ben
Ben kendimi sen de unuttum sevgilim…
Artık elveda zamanı geldi
Hoşça kal sevdiğim,
Hoşça kal yüreğim…