33
Yorum
26
Beğeni
5,0
Puan
3369
Okunma
Çocukluğumda girmişim koluna, hayranlığımla…
“Nasıl yazılır ki, nasıl bu kadar güzel anlatılır?”
Derken, dün rastladım hatıra defterime.
Bir kaç yürek savurmuşum sana, bölük pörçük.
Çocuk saflığımda anlatamamışım ki derdimi.
Akrostiş bile denemişim platonik sevdama.
“Hiç beğenmedim” derken, baktım ki
Dudaklarımda tebessüm izi…
İfade edemese de, duygular ne çok temizmiş.
Ey şiir,
Yıllar geçti aradan;
Okumaktan yılmadım hiç…
Hatırladım da şimdi;
Dinlemek ruhuma haz verirdi doğrusu.
“İşte bu benim için” der,
Kaybolurdum efsun kokan içinde.
“O kumaş var sende.” dediler,
Tutuşturup kalemi elime, cesaretlendirdiler.
Karalamalarıma çok güldün mü sahi?
Bil ki; yazdıkça daha çok sevdim ben seni.
İçimin nar gibi efkârına üfledim,
Mutluluğumu dem vurdum, hiç sıkılmadan.
Ağlarken ben, güldün belki de sen!
Gülerken ağladın; için için ve içten.
Gizleyemezdim hiç bir şey senden,
Hiç olmadığım kadar özgürken…
Ağaçlar, mevsimler, çiçekler,
Sokaktaki sevdalar,
Küçücük çocuklar,
Kavgacı sevgililer,
Doğadaki güzellikler,
Denizdeki dalgalar…
Yağmurun tek damlası,
Artçı toprak kokusu,
Bir türkü, bir ağıt
Ve daha bir sürü şey,
Konu oldu senli dünyama.
Ey şiir,
İçimden geldiğince yazdım,
Üstünde uğraşmadım.
Tanımadan imgeyi,
Çözemedim şifreyi.
Hece, kafiye dedim,
Bir kaç denedim, tökezledim.
Dedim; “Özgürlüğüm kelepçeli olmasın,”
“Duygularım dar çerçeveye sığmasın.”
Ben “Elma” derken,
“Armut” anladı kimileri.
“Olsun!” dedim, “O da bir bakış açısı”
Saygı duydum onlara.
Kimi vurmaya kalktı belden aşağı.
“Beyni küçük.” Dedim, “Aldırma!”
Umursamadım.
Ruhumu kirletmelerineyse
Asla izin vermedim.
Ey şiir,
Şimdi üstatlar derler ki;
“Bırak yazdıkların demlensin.”
“Karala, çalış ve öğren!”
Belki de haklılar kim bilir?
Senden ayrı kalabilir miyim?
Bilmiyorum…
Sen demlenir misin?
Bilemem…
Ama ben demlenmeye gidiyorum.
Şimdilik hoşça kal…
Seni çok sevdim ey şiir!
Şimdilik hoşça kal!
07.10.2012_____________Seher_Yeli
5.0
100% (31)
Cevap Yaz