0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
642
Okunma
Halim, simsiyah bir mekân içinde,
Işıldayan küçücük bir mum gibi…
Şeklimse, büyük benler ülkesinde,
Beni bende arayan ama gibi…
Ve bir ummandayım, yalnızım.
Güneç battı, her yer karanlık şimdi.
Vurunca dalgalar, perişan salım
Batacakmış gibi korkutur beni…
Çok söz ve masal duydum ondan, bundan.
Ne yalanlar, ne hakikatler duydum…
Alıp başımı gitsem bu diyardan
Bir ben, yalnız ben, belki bir de dostum…
Gözlerim hep boş boş bakıyor artık.
Ellerim zor gidiyor kalemime.
Terk edilmişlik ve acımasızlık,
Bir duman gibi çöküyor içime…
İşte son, geldim lanetin sonuna.
Damarlarımdan çekiliyor kanım…
Hükmedemedim mekân ve zamana.
Katı bedenimden çıkıyor canım…
