Akşam gün batımı ,oturdum sofaya,
Kurdular sofrayı ,koydular sahanı,
Getirip koydular , taze ülübüyü,
Kodular yanına ,taze töymakanı.

Yanında töymakan , yedim ülübüyü,
Üzerine sardım , eğrimli çomacı,
Guruldadı midem , içtim bolca suyu,
Koydum o siniye, yemedim çomacı.

Pişmiş darı geldi , yanında iç ceviz,
Sevdiğimi bildi , çok getirdi anam,
Sen seversin dedi , bak bu mısır leziz,
Ye de dökme sakın yoksa ha toplamam.

Gora sesi geldi , borda kapısından,
Şırank etti gora , demir yapısından,
Çıktı merdiveni , geldi yaşlı bubam,
Elinde bir somun , almış o fırından.

Sıcacıktı somun, araladı anam,
Koydu taze yağı, damladı altından,
Koktu yağlı ekmek, bize buram,buram,
Yedik bolca,bolca , tere yağlısından.

Anırdı boz eşek, aşağı ahırdan,
Ben hazırım dedi, gelsin ağır yüküm,
Sabahtan erkenden, çıkarın buradan,
Gidelim bağlara, yokuş aşağıdan.

Sabah erken gittik, eğrim dolu bağa,
Öter cevizlerde, trik diye teyinler,
Atlar daldan dala, muzur bakar bağa,
Bütün gömüleri , saklamış hainler.

Kızmayın okurlar, sözler Karaman’dan,
Mehmet beyin sözü, öz türkçedir bunlar.
Öğrendim sözleri, yörenin halkından,
Noğuruyon derken, hatır sorar onlar.




Gora..........=Bordo kapısı anahtarı.
Ülübü.........=fasulye
Töymakan..=semiz otu.
Teyin .........=sincap
Muzur.........=zarar veren
Esvap ........=çamaşır
Yunma........=yıkama
Bağ............ =sebze meyve bahçesi
Gömü..........=Sincabın kışlık için cevizi bir yere gömmesidir.

a.yüksel şanlı er