Hasret bitmedi derdim bitmedi.
Belki dedim,
Gözyaşlarım dinmedi;
Bahar dedim yaz dedim o, acımı duymadı
Gelmedi.
İçimdeki alev, alev yanan yangını söndürmedi.
Ele güne rezil oldum ağladıkça.
Aylar geçti yıllar geçti
Ne mevsimler gördü’ de şu gözlerim,
Ben bir onu göremedim;
Ve ben,
Ele güne rezil oldum sağa sola bakıp onu aradıkça.

Boşa gitti, beklemelerim;
Umutlarıma karlar yağdı, ağladıkça.
Yüreğimde çıktı yangın,
Hala da, yanmakta;
Bu yangın gönül yangını, bu yangın hasret yangını
Oysa kimin umurunda;

Bir gün olsun gelip de, şu halimi soran yok;
Neden, neden acaba
Yitirmekteyim aklımı
Bitmeyen umutlarım içimde bir hasrete ağladıkça;
Bu nasıl bir hasrettir içimdeki,
Yaktı kavurdu.
Bu nasıl bir sevgidir bu nasıl bir aktır şu bendeki
Esen yelden medet umar oldum.
Sabah demez yol gözler oldum, akşam demez yol gözler oldum
Hasret mi, aşk’ mı bendeki;
Yanarım terlerim, geçmişi düşünüp ağladıkça.


05 Ekim 2012
Yüksel Şanlı er