Elmira gel, ihtimalleri bırak
Acıyı etimizle besliyorlar durmadan
Uykularımızda sunuyorlar mutluluğu
Olmazları öğretip bize hudutlar çiziyorlar
Aciz ve varlıksız istiyorlar hepimizi
Cüzleriyiz karşılıklı heveslerimizin
Seni verir miyim arsız sıradanlığa

Elmira gel, ihtimalleri bırak
Düşünme mesafeleri, kapanmaz boşlukları
Kaybolacağımıza dair ne varsa unut
Mecburiyetler, ezberler öldürür seni
Söz veriyorum bir ana bile değecek
Şaşırtıcı evrene bak, yoktan varoluşa
İmkânsız olan ne kadar değerli

Elmira gel, ihtimalleri bırak
Bin yılın söylenmemiş sözleri bende
Sen ki bin yılda açan mahrem bir çiçeksin
Erbabıyım kusursuz ölçülerinin
Yüzüne bak, düşünürüm seni
Anlarsın nasıl da düşlerime değdiğini
İmkânsıza inanırım, geçmişine bile
Ki ben ihtimallerin dışında buldum seni
İhtimalleri bırak, vakitsiz gel Elmira