Bazı şiirler vardır başarılı mı, başarısız mı olduğunu bilemezsiniz. Bunun sebebi de, tekniğin iyi olmasına rağmen ve bunu bilmenize rağmen şairin iç dünyasını bilememenizden kaynaklanır. Şiirin anlamı şairin karnında saklıdır deyişi burada devreye girer. Biz bunu bilemeyiz.
Eğer şair bu şiiri bir iç çelişkiyi (kendi iç çelişkisi demiyorum, gözlemlediği bir iç çelişki de olabilir) yazdıysa başarılı bir şiirdir. Yok, şiirin içindeki çelişkiler şiirin kahramanının çelişkilerinden kaynaklanmıyor da ölçü, kafiye, vs. nedenlerden kaynaklanıyorsa başarısız bir şiirdir.
Ne demek istediğimi açayım.
''Senle uyanmadığım günleredir nefretim'' Bu mısranın hemen üstündeki mısra; ''Kavuşmayı kim ister, sürekli koşmak varken'' diyor. Bu bir çelişki. HAYALİNLE UYANMADIĞIM GÜNLER veya benzeri bir şey denilip bu çelişki giderilebilirdi.
Yine; ''Kavuşmayı kim ister...'' denmiş ama sonra da; ''Bırakma ne olursun çöllerde beni yaya'' denmiş. Yetmemiş, sevgilinin dizlerinde tükenilmek istenmiş. Oysa, kavuşmak istenilmiyordu.
Sayın Canbolat'ın şiirlerini seviyorum. Kasap sevdiği deriyi yerden yere vururmuş misali algılayacaktır bu eleştiriyi. Bundan eminim.
Eğer şiirin süjesinin iç çelişkilerinin vurgulandığını hissettirebileydi bir şekilde, o zaman hiç tereddütsüz çok güzel bir şiir diyebilirdim. Eğer böyle olsaydı belki günün şiiri de olabilecek kadar başarılı aslında.
Saygı ve selamlarımla.