ARAFAT
İLK İNSAN VE İLK HAYAT

Nice tarihi yerler,
Bundan ibret alalım,
Huccac, umar gezerler, (1)
Bundan ibret alalım.

Gidelim Arafat’a
Bakalım ilk hayata,
İbret kat seyahata,
Bundan ibret alalım.

Sınav içindir hayat!
İster çalış, ister yat!
Cennetedir seyahat!
Bundan ibret alalım.

İlk insan Âdem Baba,
Tından yarattı Mevla, (2)
Âdem’den de eş Havva, (3)
Bundan ibret alalım.

İlk sınav burda başlar,
Rab der, “Eğilsin başlar” (4)
Sevgili arkadaşlar,
Bundan ibret alalım.

Bu ilahi nizamdı,
Secde eden kazandı,
Etmeyen nara yandı,
Bundan ibret alalım.

Melekler emre uydu,(5)
Cin şeytan oradaydı,
Kibredip karşı koydu,
Bundan ibret alalım.

Melekler secdeyledi,
İblisse reddeyledi,
Kibrine boyun eğdi,
Bundan ibret alalım.

Kovulan melun şeytan,
Âdemoğluna düşman,
Olacaktır bin pişman,
Bundan ibret alalım.

Secde etmeze bir baş,
O şeytana arkadaş,
Olma onunla yoldaş,
Bundan ibret alalım.

İlk düşmanlık bak nasıl,
Bu Kuran’da bir fasıl,
Anlatayım velhasıl,
Bundan ibret alalım.

Cennete konuldular,
Cennet ehli oldular,
Orda huzur buldular,
Bundan ibret alalım.

Hak’tan onlara ferman, (6)
“Yeyin bulunuz derman,
Şu ağaca yaklaşman!”,
Bundan ibret alalım.

Çok sevdiler cenneti,
Bu ebedi nimeti,
Bir bakın şu hikmeti,
Bundan ibret alalım.

Cennet alınca esir,
Şeytan eyledi tesir,
Neydi buradaki sır?
Bundan ibret alalım.

Şeytanın vesvesesi: (7)
“Sonsuzluğun çaresi,
Şu ağacın meyvesi”
Bundan ibret alalım.

Tattılar o meyveden, (8)
Avret açıldı hemen,
Cennetten oldular men,
Bundan ibret alalım.

Avret açıldığı an, (9)
Örtündüler durmadan,
Cennet yapraklarından,
Bundan ibret alalım.

Bak tesettür ilk önce,
Meşru oldu böylece,
Düşünerek iyice,
Bundan ibret alalım.

Her kim avretin örter,
Değeri kat kat artar,
Cennete koyar Settar,
Bundan ibret alalım.

Dünyaya savruldular,
Piştiler kavruldular,
Bir zaman ayrıldılar,
Bundan ibret alalım.

Âdem Hint illerinde,
Havva, Suud çölünde,
Tövbe var dillerinde,
Bundan ibret alalım.

İnsanlığa bir muştu,
Âdem, Havva buluştu,
Arafat’ta kavuştu,
Bundan ibret alalım.

Buluşma Arafat’ta,
Ol Cebel-i Rahmet’te,
Hikmeti var elbette,
Bundan ibret alalım.

Döktüler gözyaşları,
Islattılar taşları,
Secde etti başları,
Bundan ibret alalım.

Dediler “Ey Rabbimiz, (10)
Haksızlığı ettik biz,
Senden afiv dileriz”,
Bundan ibret alalım.

Bu yüzden erkek, bacı,
Arafat’ta duacı,
Affa uğrar her hacı,
Bundan ibret alalım.

Hac, Arafat vakfesi,
Huccacın yanık sesi,
Affettirir herkesi,
Bundan ibret alalım.

Rab dedi, yap bir mabet,
Yapın orda ibadet,
Bulursunuz saadet,
Bundan ibret alalım.

Kâbe kıblegahımız,
Din-i Hak’tır rahımız,
Bir tektir ilahımız,
Bundan ibret alalım.

Kâbe mabet ve mektep,
Âdem nesli orda hep,
Aldılar irfan, edep,
Bundan ibret alalım.

Kâbe insanlığa eş,
Cennet olamaz beleş,
Lüzumsuz değil ateş,
Bundan ibret alalım.

Cenneti çalış, kazan,
Hakk’a davettir ezan,
Hac, zekât ve ramazan,
Bundan ibret alalım.

Âdem ile Havva eş,
İki, oldu üç, dört, beş…
Âdem nesli hep kardeş,
Bundan ibret alalım.

Araf süresine bak,
“Âdemoğlu “ diyor Hak, (11)
Hikmeti var muhakkak,
Bundan ibret alalım.

Varınca Arafat’a,
Göz attık ilk hayata,
Binmeden tahta ata,
Bundan ibret alalım.

İbrahim’in son sözü;
Hakk’a bağlı tut özü,
Kullan kulağı, gözü,
Bundan ibret alalım.
Daim mutlu kalalım.
------------------------------------------------------ İbrahim Günaydın
1-Haccedenler ve umre yapanlar.
2- İlk insan Hz. Adem’i Cenab-ı
Hak topraktan yarattı.Secde süresi ayet 7 .
3- Hz. Havva, Hz. Adem’den yaratıldı,
Nisa süresi ayet 1
4- Secde edin manasında.. .
5- Meryem süresi ayet 59..
6- Bakara süresi ayet 35.

7-Araf s. Ayet 20, Taha s. Ayet 120.
8- Araf süresi, ayet 22.
9-Araf s. Ayet 22.
10-Araf s. Ayet 23.
11- Araf s. Ayet 26, 27, 31, 35.