2
Yorum
1
Beğeni
5,0
Puan
554
Okunma
Yaşam güzergâhında ilerliyordum
Önümü hiç görmeden, ilerliyordum...
Adımlarım oldukça yavaştı ki hep gerideydim,
Yetişemiyordum onlara, onlar gibi olmaya...
Her geçen zamanım, suçluymuşum gibi bakıyordu.
Korkak gibi kaçıyordum zamandan,
Anladım ki ayrılma vakti gelmiş bu limandan,
Yapmam gereken vedasız, tek kişilik bilet.
Gideceğim yerde herkesten faklı mı olmak?
Yoksa aynı mı olmak?
Düşüneceğim tek şey bu mu olmalı?
Ya da cevapsız sorular mı?
Gittim, uzaklardayım ne değişti ki?
Benliğim mi, etrafımdakiler mi yoksa düşünceler mi?
Anladım ki zamanın bana öğreteceği çok şey var,
Sabır, dilemem gereken ilk şeymiş...
5.0
100% (2)
Cevap Yaz