1
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
2046
Okunma
Hayatım kabus gibiydi,
Sensizliğin olduğu dört duvar arasında,
Nem kokardı her yer,
Işık bile almayan o yerdi odam.
Kimler yazmamış ki içinden geçenleri o siyah duvara,
Biter mi diyenler, bitirip gidenler,
Sevdiklerini özleyenler,kimsesiz olanlar,
Işık bile almayan o yerdi odam.
İnsanı şair yapan bir sessizlik gizli orda,
Ya sevgiliye mektup ya son arzu saklı zamanda,
Nede olsa kimileri için bir yuva,
Işık bile olmayan o yerdi odam.
AZAPTA Kİ KALP
5.0
100% (1)
Cevap Yaz