Denizler de yanıyor, sınırları gittikçe daralıyor insanoğlunun. İnsan, insan arıyor fakat yüreğine iyi gelebilecek insan bulmakta zorlanıyor. Nasıl bir dönemden geçiyorsak artık tek başına ve çaresiz kalmışız.
Öylesine güzel özetlemiş ki şiir, insanlığın durumunu.

Hayat ne ki, adı var,
En son ölüm tadı var,
Ben gidince, yadigar,
Sandığım açılacak

Sonumuz ölüm. Fakat nasıl bir yaşamın ölümü olacak, bilmiyoruz. Kendi ellerimizle, yürek atışlarımızı azaltıyoruz. Birbirimizi yemekten, yaşamaya fırsat bile bulamıyoruz. Kimseye sataşmadan yaşamayı denemek de fayda etmiyor çünkü birileri sizi bulup uğraşıyor.

Şiirin anlatımını ve özünü çok ama çok beğendim. Sanki hislerime tercüman olmuş. Keşke ama keşke biraz daha çabalayabilsek, insan olma vasfını kazanabilmek için. Çok beğendim şiiri. Saygılarımla.

Kutlarim hocam güzeldi

Emanet bu can bize elbette alinacak
Kim demiski yaptigi insana kär kalacak
Sinav yeri bu dünya soru icinde cevap
Yapilan icraatlar tabuta konulacak