25
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
2080
Okunma

Ben
Sevmeyi öğrenemedim bir türlü
Tıpkı ölmeyi
Gitmeyi
İçmeyi
Dokunmayı
Konuşmayı
Gülmeyi bilmediğim gibi
Sevmeyi de bilmiyorum
Bilemiyorum demek ki...
Hayatım boyunca
Dorukta yaşadım tüm duygularımı
Anneliği yaşadım doruklarda
Evlatlerıma herşey oldum
Herşeyi olamadım kimselerin
Hiç bir şeyi de olmadığım gibi...
Beceremedim nasılsa sevmeyi
Sevilmeyi.
İstemesini de bilmem pek
Nasıl istenir
Nasıl söylenir
Bilemem ki...
Ayaklarım acır konserde
Biter bitmez çıkarır ayakkabıları
Alırım elime
Yürürüm yalınayak taşlarda
Asfalt yolda
Aldırmadan şaşkın bakışlara...
Bazen kalabalık bir çarşının ortasında
Bir şarkı takılır dudaklarıma dilime
Koparıp da atamam
Başlarım hafiften mırıldanmaya
Utanmam...
Kaldırım kenarına sığınmış
Kimsesiz bir kedi gördüğümde
Bir ince sızı yükselir
Gönül bahçemin dikenli tellerinden
Dayanamam
Bir kaç damla yaş takılıp kalır
Gözlerimin penceresinde
Ve...
Bir serçe misali çırpınır durur delicesine
Yol bulup akmak ister
Dudaktan kalbe...
Geceleri sever oldum yavaş yavaş
Belki de örtü çektiği için çirkinliklere...
Öğrenemedim kin tutmayı
Nefreti, yargılamayı, öğrenemedim işte...
İçip içip sarhoş olmak
Dağıtmak, dağılmak
Naralar atmak
Ağlamak isterdim doyasıya...
Ağlamayı özledim
Yoksa tufandan önceki kasırga mı bu?
Ama en çok neyi isterdim biliyor musunuz?
Yüreğimi söküp atmayı...
Yüreksizlere yol göstersin diye...
Asimaral... 08.OCAK.2007