2
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
1200
Okunma
Bahçemin çiçeklerine hazan yağmış yeniden
kırmızı anılar topluyorum tozlarından
bugünüme dökülmüş.
Hergün verandaya çıkarırım kanaryalarımı
onlardaki neşe bile hüznün harelerine düşmüş.
Örtmeyeceğim masama
senin sevdiğin leylak desenli örtümü
sensizliğin matemine örtü yapacağım
kaldırırsın yüzümden
gelin duvağı gibi
bir gün geri dönersen.
Ağır bir romandır hep
insanın ayrılık manzaraları
sevenin evine, odasına, bahçesine
hazanlar yağar böyle göklerden
kırmızı ağıtlar yakar çiçekleri
bahçedeki çitin boyası bile solar
sevgilinin ayak izlerini özler verandanın eski tahtaları..................alev yavuz
5.0
100% (2)
Cevap Yaz