Şehirlerde kaldı yalnızlığım kaldırım kaldırım
Sözlerim yankı yankı yazılı duvarlarda
Eylemlerde en öndekiydim ben
En sarsıcı devrimim oldun;
Ben hapsoldukça içime özgürleştin sen.

Uçlardaydık,
Kalem direklerde asılı şiirlerim ve ben
Şehirlerin en terkedilmişinde sen..
Kayıptı sevgilerin,saygıların
Deniz kıyısında aradık,
Çakıl taşları şahit....

Sahip miydin bilmem,yaşama yetisine?
Öğrenilmemiş hayatının karanlığında.
Kesinleşmemiş duygularınla,
Karar verebilmek zordu aşka.
Bilinmezdin,kilitliydin sandıkta.

Hiç bir şey düşünmeden,
İlk kurulduğu zamanına uçmak istedim dünyanın
Bakir,etkisiz,yersiz yurtsuz
Keşfedebilmek için yeniden sevgiyi,seni beni
Mavi gözyaşları eşliğinde,yeşil sevinçleri.

Boğazımda yumruk gibi yarınlar
Gözlerimde kıvılcımlar ateşi yine senden....
Tüllerini açtı bulutlar
Işıklarını yaktı güneş..
Denizler kucakladı,madalyalar taktı ağaçlar.

Tam öğrenecekken seni senden
Nereden çıktığı belli olmayan bir kusur esti birden,
Önüne kattı tüm kusursuzlukları, sildi hayalleri.
Yok etti var oluşu,
Ters yüz oldu kainat,üstüme düştü kiri,gölgesi...
CANAN İŞDAŞ