Önüme gelene basıp gezseydim
İnsanlara değer vermemek varmış.
Gücüm yettiğini asıp, ezseydim
Tarif bilmeze yol sormamak varmış.

Herkes gibi gülüp oynamak, geçti
Şerefe diyenler kadehi içti
Eşkıya çoğaldı canları biçti
Dünyada ebedi durmamak varmış.

Çalgıya oynayan hep haklı çıktı
Soframa oturan da benden bıktı
Elli yıllık hanım yuvayı yıktı
Gördüğüm yarayı sarmamak varmış.

Yirmi dört saatte fitne fişledi
Beş vakit namazda affı düşledi
Bir ömürde her gün günah işledi
Dost sanıp yanına varmamak varmış.

Dürüst yaşadın da ne geçti ele?
Yarın kimse gelip yapışmaz sala
İnce eleyip sık sererdin tele
Çok fazla telleri germemek varmış.

Mahşer hesabında garantiymiş af
Anlamadım kimde çöreklenmiş gaf
Her elde çalıyor sabitlenmiş def
Açık her kapıya girmemek varmış.

Doğru sözlü olsan dangalak adın
Zikzaklı yaşasan kalmıyor tadın
Dursunî’ye elden geleni edin
Sahtekârlığı hiç görmemek varmış.

– 22/09/2007