Karanlık bir dünya meçhul bir diyar
Yağmur çiseliyor serin bir rüzgâr
Yürüyorum sessiz bomboş sokaklar
,,,,,,Bu ne iştir RAB-BİM bilemiyorum
,,,,,,Şaşkınım kendime gelemiyorum

Tatmadım huzurla ekmeği aşı
Akan yaşım sular toprağı taşı
Ne zaman dinecek gözümün yaşı ?
,,,,,,Bu ne iştir RAB-BİM bilemiyorum
,,,,,,Şaşkınım kendime gelemiyorum

Bir nadan büktü’de kırdı dalımı
Nasıl arz edeyim bilmem halımı ?
Dalmışım deryaya delip salımı
,,,,,,Bu ne iştir RAB-BİM bilemiyorum
,,,,,,Şaşkınım kendime gelemiyorum

Garibçe bi-çare dolanıp durdum
Boş yere kendimce hayaller kurdum
Ah edip ağladım sineye vurdum
,,,,,,Bu ne iştir RAB-BİM bilemiyorum
,,,,,,Şaşkınım kendime gelemiyorum

Yanıyorum bir sönmeyen hardayım
Gör şu hallerimi yetiş dardayım
Başladım figana ahı-zardayım
,,,,,,Bu ne iştir RAB-BİM bilemiyorum
,,,,,,Şaşkınım kendime gelemiyorum

Der DURAK çaresiz derde duçarım
Olsaydı kanadım ben de uçarım
Daha buralarda durmaz kaçarım
,,,,,,Bu ne iştir RAB-BİM bilemiyorum
,,,,,,Şaşkınım kendime gelemiyorum

Durak YİĞİT
Gönüllerin Şairi
KOCAELİ

Deryalar sallanıp vurur sahile
Sevgime katmadım billahi hile
Şu divane başım çeker hep çile
,,,,,,Bu ne iştir RAB-BİM bilemiyorum
,,,,,,Şaşkınım kendime gelemiyorum...DURAK YİĞİT

Karanlık bir hayatın içine hapis olmuş
Akıtıyor göz yaşı isyan edemiyor ya
Ne yapsın yüzüne çalınmış karası
Kurduk diyor durak yiğit hayal
Batarsa güneşim çıkılmaz! inan ...TAHA BİLAL KEKEÇ