bazen bir güç alır benı götürür güzel baharlara, bazende uyanıyorum hüzünlü bir sonbahardayım, kımse anlam veremedı benım bu hüznüme, ve oan kendı çoçukluğuma dönüyorum hüzünlü bir şekilde, bir tek sen anladın yüreyımın derınlıklerınden gelen gülüşü, alıp başımı gitmek istedım cudiye gabara munzura ve her dağa babalık yapmış ararat dağına,bazende uzaklaşmak istedım insanlardan, zeusun beynınden çıkmış kahpe atınınanın dostlukları gibi sırtımdan bıçaklayan hain dostlardan, bazende etrafımı ören taşlarla konuştum benı dört duvar arasına sokan, oda anlam veremedı bu suskunluğumu,oysa yüreyımdekı mavı derınlıklerı oda görmedı, nasıl hazretı muhamed kureyşilerın yüzünden sürgüne gittiyse nasıl meryemın oğlu isa çarmıha gerıldıyse, nasıl hasan ve hüseyın kerbelada başları kesıldıyse, bende senın sevdana esir düştüm, yüreyımın derınlıklerınden....