Firuze!
Ben ne ediyorum kendime
Sen çiçekleri ıslatıyorken
Uzun köprüler kurup duruyorum dağlara
Yokuşları tırmanıyor oysa ceylanlar
Her ceylanla seni vuruyorum
Sensiz ölemiyorum, hep seni soluyorum
Öyle donuk donuk dokunma sokaklarıma
Seherin tiz vakti yakarak
Bırak nehrimi boşa aksın sular

De bakım! sen kimsin firuze?
Hangi dağın gülüsün?
Ne işin vardı çölde?
Yoksa sen …?
Yoksa içimde misin?
Yada şiirimin gülü müsün?
Söyle firuze söyle!

Ataş gibi taş atıyor çocuklar ebabillere özenip
Dipdiri toprağa giriyor güller
Kahve molasında şimdilerde şiirler
Kirpiklerimde demlenmekte
Gözlerimden elini
çek firuze çek!

Ey firuze!
Dökül şimdi son döktüğün yerden
Yıkık dökük bir duvardır yollar
Kon menekşelerin yaprağına bakayım
Siyah benekler kaplamış mı göğü?
Uyuyorsun hala
Uyan firuze uyan!

Bir gölge dibinde buz kesiyor duvarı
Aksi karşıki tepeden geliyor
Can kesikleri yakıyor aynaları
Kırıklarını gönlümden
Topla firuze topla!

Dur!
Gene de gitme uzaktır karakış
Sarkıt sarkıt dökülmekte küller
Bu yangın kime hangi mevsimden
Cevabını demeden
Gitme firuze gitme!

Hey firuze!
Çalma kapımı yüreğin acır
Cır cır böceklerine seslen kessinler şu şarkıyı
Bak minareden ne sesleri geliyor
Yok bunun başka çaresi
Anla firuze anla!

Söyle!
Dereler hep bulanık mı akar bir şehirde?
Yelkenlide ölürken deniz kızı
Hangi nehirden güç alır yamaçlar?
Dalgalanır mı sanırsın bu saçlar?
Söyle firuze söyle!

göz yaşın var mı senin?
Hadi azcık akıt beyaz örtüme
Bu ülke kayıp,yolsuz ve hissiz
Yol ver firuze yol ver !
Yön ver firuze yön ver!

Söyle firuze!
Defterim nerde benim
Çöl kumlarında nakış nakış dokuduğum
Bir kara göl gibi serabım şimdi
Söyle hangi satırları okuyayım
Söyle firuze söyle!

Dur firuze!
Dur okuma simdi şehrime gölge düşmesin
Vuslat benim neyime
İçimde duvarlar örülmekte
çok acı veriyor duvarlar bana
Diplerinde gök gürültüsü
Yırtık hatıralar bitiyor usul usul
Yok yok okuma şehrimin sokaklarını eşkalsiz kaldırımlarını
Lambalarım kararmakta
Dur tamam ben susuyorum
Sende
Sus firuze sus!

Gözlerimi semaya cevirsem
Yerdeki dikenler batıyor gözlerime
Güller semada uçuyor boylu boyunca
Sen bur da ne yapıyorsun firuze
Uç hadi sende güller gibi
Yere bakmaktayım yitiğimi arıyorum
Gökte senlik var
Uç firuze uç!

Ahh firuze ahh!
Her yer yandı ben, sen, o
Gazele döndü mahlukat
Bembeyaz örtülerde bedenim
Sonsuzluk ikliminde hayat solumakta
göç vakti uçsuz bucaksız diyarlara
Uç firuze uç

Oy firuze oy!
Zuhurun vardı zahirinde bir kere
Butunundan kaçar batının bin kez
Yer aç kelebeklere
Zambaklar bu şehirden geçmekte
Renk renk
Aç firuze aç!

Bak firuze!
Çiçeklerin açmazsa bu yerde
Zambaklar açar demiştim
Son göçüde geçerken turnaların
Zakkumlar açıyor zambaklar yerine
Geç gelir uykunun keyfi
Kararmış, yanmış, grilerde her yer
Gör firuze gör!

Say ki mezardan geliyor düğün alayı
Şeb-i aruzdur o zaman
Ne metfundur yüreğim
Ne kisve-i canan arar gözlerim
Bak iste resme
Nasılda ölünürmüş adam gibi
Acıma halime!
Ağlama firuze ağlama!

Ölüler asla duymazlar

Bak firuze!
Bugün hep senle dolaştım tüm sokakları
Yorgun düştü kelimeler
Hoşça kal firuze! hoşça kal!

28-08-2012
Hayrettin ŞAHİN

şiirime sesiyle can olan sn Tuğba AKINER hanımefendiye teşekkür ediyorum