Senden kocaman bir yudum alıp,
Derinlerine göndermek bedenimin.
Hemde soğuk bir istanbul sabahında,
Yada zagros dağlarında donmak üzereyken.
Zamanın dar aralığında sevinçleri,
Çelik çomaklara yükledik.
Kimi zaman sen,
Akasyalar altında mutluluğa boğulurdun.
Bende haziran sıcaklığıyla,
Sana dokunmadan sevginle yanardım.
Yük olmadan okuyabilmek seni,
Dergâhında sırrına eren derviş misali.
Ve taşımak seni omuz yerine,
Yürekte bir can bir dost timsali diye.
Taa ki can dostum bedeni teslime,
Ben emanet son nefesimi verene dek.
Aklımda dost yüreğimde sevgisi,
Elimde uçurtmaya takılı aşk-ı hayalim vardı.
Bir yel esti tütsülü kokusuyla,
Mavi atlasa çala kalem dokundu.
Ve kan damladı şiir karasına,
Yüreğimdekiler kazılı verdi ansızın.
Bir bahar dalı ki henüz uyanmamış,
Uykunun koynunda çiçeğiyle uyur.
Bir biz uyanık can dostumla,
Özlemleri yükleriz nesne dolu dizelere.