Yavaş yavaş her taraf sarı bir renk alırken,
Savrulurken yapraklar rüzgarlarla birlikte,
Kırlardan çiçeklerin kokuları giderken,
Bir böcek tek başına alıngan ve çekingen.

O böcek için artık yaşam noktalanmıştır.
Çiçeklerden çiçeğe kanat açıp uçmanın,
Yemyeşil bir yaprağın içerisindeki yağmur,
Sularından içmenin vadesi kapanmıştır.

Düşünürken bir zaman o ilk günkü günleri...
Sığınacak bir yer yok kanatları ıslanmış.
Yağmurun sellerinde çiçekler ve yapraklar,
Sararmış akarlarken böcekte bakakalmış.

O yapraklar, çiçekler bir zamanlar eviydi,
Şimdi ise ölmüşler sapsarı gidiyorlar.
Yapraklar eğlencesi, çiçekler meyvesiydi,
Üzülme kelebeğim geleceğiz diyorlar...

Haklıydı yaprak, çiçek geleceklerdi elbet.
Yine kırlarda açıp; dallarda tüneyecek,
Bir başka kelebekle dostluk kuracaklardı,
Ve yine sonbaharda ölüp kuruyacaklardı...


Nizamettin UCA
KARS