Gökyüzü puslu,
Hava serin ve rüzgarlı,
Gün kötü ve en kötü…

Bir havuz kenarında,
Suyun sesi şelaleyi andırırı misali,
Tepemde ay ışığını kıskandıracak aydınlık,
Kalem elimde, bedenim sanki burada değil…

Bir süre sonra darıldı sanki aydınlık,
Karanlıkta bırakıverdi beni,
Karanlıkta da olsa ben yazıyorum…

Önümden geçen insanlar,
Deli der misali bakarlar,
Bir çift el ele yürür yol boyu,
Bir adam var yalnız, kimsesiz…

Bakar etrafa;
Suyu dinler önce,
Sonra puslu gökyüzünü,
Daha sonra rüzgarı,
Ama yalnızdır, kimsesiz…
Ellerini açar, bedenini havuza döner,
Şelaleyi andıran suyun damlacıkları
Vurdukça bedenine tebessüm eder biraz,
Gözlerini kapar,
Halar hayallere,
Gözlerini açtığında çıkmıştır hayal dünyasından
Yine yalnızdır…

Yine bir çift varelinde bebek arabası,
Küçücük ! dünyadan habersiz,
Gözleri yumuk uyuyor.

Bir an;
Açma gözlerini, büyüme sakın,
Küçük kal ki bedeninde küçük dertlerinde küçük olsun küçücüğüm…
Sonra kayboldular karanlığın derinliğinde…

Bir güzel ilerde,
Saçları küt,
Kendi küçük,
Güzelliği değerdi övmeye,
Yürürken gözlerini attımı ileri,
Saçlarını elleriyle savurdumu,
Beni savurdu sandım ,
Başımı salladım, kendime geldim 

Küçük bir gezintiye ne dersiniz?
Sağımda havuz,
Solumda banklarda oturan çiftler,
Önümde el ele yürüyen sevgililer,
Arkamda beni takip eden iki yaşlı adam,

Geç oldu dedim,
YAZIYORUM, RAHATLIYORUM ,
KÖTÜ GEÇEN BİR GÜNÜN ARDINDAN
SADECE YAZIYORUM !!!