Ummandır koca okyanus,
İçinde küçük bir kum taneciği,
Yalnız, kimsesiz, çaresiz,
Dalgalarla savrulur bir o kıyıda bir bu kıyıda...

Yorulmuştur kum tanesi savrulmaktan,
Yalvarır okyanusa,
Yalvarır dalgalara,
Yalnızlığım sizinle dinmedi,
Yalın bir dizgin misali koyuverin beni...

Bırakmıştır okyanus kum taneciğini,
Mutlu olacağını sanmıştı belkide,
Ne çare, ne kıyıda mutlu olmuştur,
Ne yine yalnızkalmaktan kurtulmuştur...

Daha önce yalnızken, şimdi yapayalnızdır,
Okyanusu özlemiştir ummanın içinde kaybolmayı,
Dalgaları özlemiştir fersah fersah dipten ta yükseğe çıkarmasını,
Yalnız olduğunu bile bile diğer kum taneciklerini özlemiştir...

Aradığı içinde ki boşluğu doldurmaktı aslında,
içerde de bulamadı, dışarda da !!!

ARADIĞI AŞKA YÜRÜMEKTİ !!!
ARADIĞI AŞKA YANMAKTI...
ARADIĞI KENDİSİ YOKKEN BİLE YANIBAŞINDA OLMAKTI...
ARADIĞI ENGELLERE RAĞMEN ONUN SÖZÜNDEN ÇIKMAMASIYDI...
ARADIĞI KOCAMAN AŞKLA YANIP SEMA YAPMAKTI !!!

NOT: ŞEMS-İ TEBRİZİYE OLAN HAYRANLIĞIMI ANLATMAK İSTEDİM !!!