Âlem küfretse de, aldırmam fakat,
Kâmilin çiğ sözü yaralar beni.
İmalı bir gülüş, san ki bin tokat,
Dili sussa, gözü yaralar beni.

Cahilin incitmez, dikeni batsa,
Hançer olur, arif gül bile atsa,
Ulema alayla kaşını çatsa,
Kirpik değil, yüzü yaralar beni.

Gönül deryasına, dalıp yüzerken,
Üzülmem el beni, kırıp üzerken,
Bir dost simasında, buzlar gezerken,
Ayazların közü yaralar beni.

Sahte tebessümle, gülen benizin,
Acımak hissiyle yanan genizin,
Dışını kırdığım çetin cevizin,
Kabuk değil, özü yaralar beni.

Seven sevmez olur, ekip gider de,
Bahtımdan güzellik çekip gider de
Kötülükte kalmaz geçip gider de,
İhanetin izi yaralar beni.

Gönlüm örse dönse, balyozlar kepse,
Acı duymam eşşek, katır da tepse,
Bu demde riyakar, iltifat etse,
Eğrideki düzü, yaralar beni.

Gençlik firar edip bizden kaçınca,
Sonbahar rüzgârı gazel saçınca,
Hazanımda bir tek, gonca açınca,
Yaralının güzü yaralar beni.

12.09.2012...Mustafa Yaralı