bilmiyorum aslında ne hissettiğimi şuan
hissizleşen ruhumun son çırpınışları aslında bu
sana ait bir kaç lakırdı sarfetmek.
hissedebilmek adına yırtınan,
sahte feryat ve figanlarda,
bağrış çağrış hezeyanlarda,
gıyabında seni arıyorum
yada sana ait herhangi bir hatırayı düşerimde
belkide bunun için uyuyorum saatlerce
eskiden uymadan da görürdüm sana ait düşleri
sen vardın nefesimde
sen vardın sesimde
tabessümümde, öfkemde, mutuluğumda, iyiliğimde sen vardın
enanniyetimde bile sen vardın
bana ait ne varsa hepsinde sen vardın
sebebini bilmediğim tarif edemediğim bir hal içindeyim
biliyorum yok hakkım şikayete, üzüntüye hiç birine
bu kadar severken seni bu kadar senleyken sana aitken bıraktımya seni
işte bundan bu hal
sen yoksun ya tarifsiz acı çekmek bile bana lüks artık
sensiz olmanın hissizliği bana kalan
hissizleşmenin verdiği acıyı bile kanıksamış bir ruhun sahibi artık bu beden..
belkide hissedebilmek adına son bütün bu ruhsal eziyet
bundan sonra olmayacak belkide
sensiz ya bu beden sensiz olmanın eziyetini bile tadamayacak
sana ait ne varsa bu bedenin gıdası
eziyete bile razı bu beden
bedenden ziyade ruhum
ruhuma ve benliğeme iyi gelen sen ve sana ait herşey
yok artık benim dünyamda
birde düşlerimden atarsam seni
işte girerim o zaman mezara diri diri