0
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
528
Okunma
Yorgun düştüm kupkuru çöllerde,
kimsesiz...
Hüzün bulaşmış kuytu ömrümün eyyamına,
sessiz...
Açılmış ellerim semaya, gözyaşlarıma karışmış ölüm; zikrim olmuş,
sebepsiz...
Şimdi aşkın evveli hicran; ahiri muğlak,
sensiz...
Ne olur!
Dokun gurubuma!
Şavkın yaksın kasr-ı umutsuzluğumu...
Ne olur!
Çözülsün bağları isyan bayraklarımın!
ya da gönlüme bir nisyan doldur!
5.0
100% (1)