Düşün ki ışığın loş
Güneşin doğmamış
Bulutlar gözü yaşlı
Nasıl ki nasıl koşacak torunların yarınlara
Karanlıkta torunları nasıl görebilirsin ANA
Biz ölümle alay ettik. Beni toprakta ara.
Sen ağlama Ana kanar yüreğim
Onurlu ölüme bin kez öleyim.

Düşün ki düşlerinde bir deniz
Yüreğin ölümden kara
Düşün ki Mustafa Kemal Samsun’da, Afrika’da mandela
Her Ana bir güneş, her güneş bir yarını doğurur
Mavi bir öpücük konduralım yurdumun yanaklarına.
Biz ölümle dalga geçtik.
Beni toprakta ara.

Bir ölüme bin doğduk
Yüreğimiz çelik kalkan
Yarınlara ser koyduk
Beni ölmemek için ölenlerde ara.

Düşünki kalemler buharlaşmış
Düşünür deşifre olmuş mürekkebi sararmış
Yarınlar zindanlarda
Toprağıma kan içirdik
Körfezin yanağı yara
Beni yarınlarda ara.
Mãtemim meşale yansın.
Güneş gülsün yarınlara...
MEHMET GÜVEN. 7-EYLÜL- 2012...