Kasım,13/07



Ne karalardan vazgeçebildik
Ne de beyazlardan,
Serlerden… Yarlardan
Olduğunca…

Sardunyaların yanında yaseminler
Begonyaların yanında dikenler…

Salıncakta pembe pilili etekli kızı
Sallıyor, pos bıyıklı bir amca,
Amca mı karalarda,
Kızımız mı beyazlarda…

Altın sarısı saçları uçuşuyor
Dalga dalga…
Dur demişti küçük kızımıza,
Sallarım, sen yorulma,
Torunumu salladığımca…

Pilili pembe etekler
Uçuşuyor
Parkta…

Yeşili mora mı döndü ne,
Parka akşam mı iniverdi birden bire!

Amca….

Annem merak eder, gideyim artık evime…

Gidersin, torunuma benzeyen güzel kızım,
Gel bak, daha neler alacağım ben sana…

Ama… Amca…

Toprak mı olmuş güzelim etekciğin,
Gel şöyle güzelim, silkelim,
Kızmasın anneciğin…

Kızmasın anneciğim…

Ya göndermezse bir daha parka babacığım?

Canım çok acıdı… Çok acıdı canım…

Ama…
Kızarlar mı acaba bana?

Öyle demişti amca …

Söylersen parka bırakmazlar demişti seni bir daha…

Oysa...kaymacadan kaymamış,
Tahtaravalliye binmemiştim ki ben daha…

Canım çok acıyor…

Söylersem bırakmazlar mı beni bir daha parka?

Amca…

Ne olur….

Girme artık rüyalarıma!...


Gülgün Karaoğlu