AÇMASIN KAN ÇİÇEKLERİ

Hüzünler kaç evin kapısın çaldı,
Çığlıklar arşların elin sıkıyor.
Kim bilir kaç boyun bükülü kaldı,
Yüreğe binlerce soru takıyor.

Asker ocağında kınalı kuzu,
Yar etti koynuna soğuğu buzu,
Bilir mi bu hissi kuruda tuzu,
Mehmet’ler ücrada tekmil çakıyor.

Üşümüş bedeni yiğittir yiğit
Künyesi boynunda teyittir teyit
Yatmaz o boş yere şehittir şehit
Bozulmuş ibreler hedef sekiyor

Kiminin eli yok kiminin kolu,
Her yerde bin bir renk hikâye dolu,
Vatandır bayraktır onların yolu,
Sevdası uğruna canın tıkıyor.

Yürekte sessizlik dillerde ağıt,
Anlatmaz acıyı kalemle kâğıt,
Şimdi gel ey tabip elemi dağıt,
Düşülen uçurum canlar yakıyor.

Dönse de ateşe gönül hanesi,
Dimdiktir eğilmez asker anası,
Kurumamış henüz başta kınası,
Allara bürünmüş arşa çıkıyor.

Onlar ocakların nazlı kuzusu,
Dinmez yüreklerde artar sızısı,
Şehitlik alnında duran yazısı,
Şimdi bulutlardan bize bakıyor.

Kim ister ışığı dağlarda solsun,
Kim ister gözleri yaşlarla dolsun,
Analar der yine vatan sağ olsun,
Yarına sabırla umut ekiyor.

Serilmiş toprağın anaç bağrına,
Bu tablo görenin gider ağrına,
Ses versin insanlık barış çağrına,
Ülkem bağlarında hüzün kokuyor

İlencimiz sana sende bulasın,
Taş olmuş bağrını acı sulasın,
Pişmanlık duyasın saçın yolasın,
Desek de kardeşiz gönül akıyor.

Sevgiler korusun en bucakları,
Hasretler sarmasın gül kucakları,
Vatanda açmasın kan çiçekleri,
Dilekler el ele tabu yıkıyor.